آگاه: ماجرای حمله ۲۳ خرداد، فقط یک حادثه نظامی نبود؛ آزمونی بود برای سنجش قدرت واقعی دفاعی ایران. وقتی رژیم صهیونیستی با اتکای به پشتیبانی پنهان غرب، حمله‌ای پیچیده را طراحی کرد، امید داشت دست‌کم چند ساعت، آسمان ایران را در اختیار داشته باشد. اما در کمتر از نیم روز سامانه‌های پدافندی ایران فعال شدند؛ پهپادها و موشک‌های متخاصم یا در آسمان سرنگون شدند یا پیش از اصابت، مسیرشان مختل شد.
این همان تصویری است که دشمن نمی‌خواهد دیده شود. موشک‌های نقطه‌زن، رادارهای بومی، سامانه‌های پدافند برد بلند و نیروهایی که نه فقط در میدان نبرد، بلکه در طراحی و توسعه این تجهیزات در سطح بالای استقلال قرار دارند. وقتی موشک «خیبرشکن» یا پهپادهای سنگین با بردهای هزاران کیلومتری آزمایش می‌شوند، پیامش روشن است. ایران منتظر کمک هیچکس نیست!
رهبر انقلاب، سال‌ها پیش هشدار داده بودند که اگر در دفاع ضعف نشان دهیم، در حقیقت دشمن را به حمله تشویق کرده‌ایم. امروز جمهوری اسلامی دقیقا بر اساس همین منطق، توان دفاعی‌اش را چنان توسعه داده که دشمن پیش از هر اقدام بارها به محاسبه مجدد وامی‌دارد. این بازدارندگی زاییده‌ هزینه‌کرد ارزی یا واردات نیست؛ حاصل تفکر بومی، جهاد علمی و میدان‌داری جوانان مومن و متخصص است.
ما اکنون در چهار محور اصلی به بازدارندگی معنادار رسیده‌ایم:
۱. پدافند هوایی و سامانه‌هایی چون «باور ۳۷۳»، «۱۵ خرداد» و نمونه‌های ناشناخته‌ای که هنوز رسانه‌ای نشده‌اند، اجازه عبور امن هیچ پرنده متخاصمی را نمی‌دهند. سرنگونی پهپاد گلوبال هاوک آمریکا در آب‌های جنوب، تنها نمونه‌ای از این توانمندی است.
۲. قدرت موشکی که با موشک‌های بالستیک و کروز، در بردهای متنوع و دقت بالا، هر نقطه‌ای از سرزمین‌های اشغالی و پایگاه‌های متجاوزان را هدف قرار می‌دهند. عملیات «وعده صادق ۳»، تنها گوشه‌ای از پاسخ دقیق و هدفمند ایران به حمله دشمن بود؛ پیامی روشن به تمام متجاوزان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای.
۳. توانمندی سایبری و اطلاعاتی که در جنگ امروز مهم‌تر از گلوله‌اند. نفوذ اطلاعاتی در دستگاه‌های امنیتی دشمن، پیشگیری از خرابکاری‌های صنعتی، مقابله با جنگ روانی دیجیتال و ایجاد اخلال در فرماندهی نظامی دشمن، همگی بخشی از قدرت نرم‌افزار محور دفاعی ایران‌اند.
۴. فضای دفاعی و ماهواره‌ای مانند پرتاب‌گرهای بومی، ماهواره‌های شناسایی و رادارهای فضایی که ایران را به یکی از معدود کشورهای منطقه بدل کرده‌اند که می‌تواند در لایه فضا، برای دفاع از خود برنامه‌ریزی و اقدام کند.
نکته‌ شایان توجه آنجاست که همه این دستاوردها در شرایط محاصره کامل علمی و فنی به‌دست آمده‌اند. کشوری که نه اجازه واردات چیپ نظامی داشته، نه دسترسی آزاد به فناوری‌های روز، با تکیه بر عزم جوانانش امروز دشمن را در محاسبات راهبردی سردرگم کرده است. جمهوری اسلامی نه تنها از خاکش دفاع کرده بلکه با حضور موثر در محور مقاومت، تهدید را از مرزهای خود دور ساخته است. امروز اگر مقاومت در جنوب لبنان و غزه توان حمله به پادگان‌های صهیونیستی را دارد. بخشی از این قدرت، ریشه در انتقال دانش و تجربه از سوی ایران دارد.
و فراتر از همه آنچه قدرت ایران را متمایز می‌کند، نه فقط تجهیزات بلکه فلسفه دفاعی آن است. در اندیشه رهبر انقلاب، دفاع نه برای بقا که برای حفظ عزت است. برای همین ایران هیچ‌گاه آغازگر جنگ نبوده، اما همیشه پایان‌دهنده آن بوده است. چنانکه فرمودند دفاع ما، دفاعی متکی به عدالت است؛ نه سلطه، نه توسعه‌طلبی، نه تحقیر ملت‌ها. این آموزه است که نیروهای مسلح ایران را به‌جای ارتشی صرف، به «مدافعان مردم» تبدیل کرده است. مردم باور دارند که اگر حادثه‌ای رخ دهد، سپاه و ارتش، نه فقط نیروی واکنش بلکه نیروی همراه‌اند؛ از امدادرسانی در زلزله تا نجات جان افراد در حمله موشکی. در این نقطه‌ای که ایستاده‌ایم، دیگر سخن از بقای نظام نیست؛ سخن از تثبیت اقتدار منطقه‌ای ایران است. اقتداری که دشمن می‌بیند، اما جرئت اعتراف به آن را ندارد. این خود، بزرگ‌ترین سند پیروزی ماست.