آگاه: اتحاد ملی یعنی پیوندی عمیق و پایدار میان اقشار، اقوام، طبقات و جریان‌های مختلف سیاسی و اجتماعی کشور، به نحوی که همه با وجود تفاوت‌ها، حول اهداف و ارزش‌های مشترک گرد هم آیند. این اتحاد از جنس همبستگی واقعی است، نه صرفا شعار یا ظاهر قضیه. اتحاد واقعی موتور محرک مقاومت و تضمین‌کننده بقای کشور در سخت‌ترین شرایط است.
دشمنان ایران سال‌هاست که به دنبال ایجاد تفرقه، نفوذ و اختلافات داخلی بوده‌اند. آنها می‌دانند که تنها نقطه ضعف کشور، ازدست‌رفتن این اتحاد و انسجام است. تلاش‌های گسترده رسانه‌ای، فرهنگی و حتی اقتصادی آنها برای دوقطبی‌سازی، ایجاد اختلافات قومی و مذهبی و تضعیف اعتماد ملی، بخشی از این راهبرد است. اما ایران با رهبری هوشمندانه و آگاهی عمومی، توانسته است این نقشه‌ها را خنثی کند و جامعه را در برابر تفرقه مصون بدارد. اتحاد ملی همچنین به معنای احترام به تنوع فرهنگی، زبانی و دینی است. ایران سرزمینی با اقوام و مذاهب مختلف است که هرکدام سهم مهمی در تاریخ و فرهنگ کشور دارند. پذیرش و تکریم این تنوع نه‌تنها نشانه بلوغ سیاسی و اجتماعی است، بلکه عاملی برای تقویت انسجام و پیوند ملی محسوب می‌شود. هرچقدر این تنوع بیشتر به عنوان یک سرمایه دیده شود، توان کشور در مواجهه با چالش‌ها افزایش می‌یابد.
در بحران اخیر، این انسجام ملی در همه ابعاد دیده شد. از حضور پرشور مردم در حمایت از مقاومت گرفته تا تلاش نخبگان علمی و فرهنگی برای ارائه راهکارهای جدید، همه نشان‌دهنده قدرت اتحاد و عزم جمعی بود. جوانان با شور و شوق مثال‌زدنی، نه فقط در فضای حقیقی، بلکه در بستر فضای مجازی، پیوندهای ملی را تقویت کردند و نقش مهمی در شکل‌دهی به روایت مقاومت داشتند. علاوه بر این اتحاد ملی بستر مناسبی برای مشارکت فعال مردم در عرصه‌های مختلف است. زمانی که هر فرد احساس کند که عضوی از یک کل بزرگ و مهم است، انگیزه و مسئولیت‌پذیری‌اش افزایش می‌یابد. این مشارکت نیرویی بی‌نظیر برای مقابله با چالش‌های اقتصادی، فرهنگی و نظامی است و از آن به عنوان ستون اصلی مهارت مهار یاد می‌شود. مهارت مهار در واقع به معنای توانایی حفظ و تقویت این اتحاد در مواجهه با فشارهای دشمن، سوءتفاهم‌ها و مشکلات داخلی است. این مهارت نیازمند رهبری حکیمانه، سیاست‌گذاری هوشمندانه، و مشارکت فعال و آگاهانه مردم است. هرکسی باید جایگاه و نقش خود را در این چرخه بفهمد و برای حفظ وحدت و تقویت انسجام ملی تلاش کند.
یکی از عوامل کلیدی در حفظ اتحاد ملی، مدیریت اختلافات به شیوه‌ای سازنده است. اختلاف نظرهای سیاسی یا فرهنگی باید به عنوان فرصتی برای رشد و توسعه دیده شوند، نه عامل تفرقه و تضعیف. ساختارها و نهادهای مدنی، گفت‌وگوهای ملی و همگرایی عقلانی، راهکارهای مهمی هستند که می‌توانند از بروز اختلافات مخرب جلوگیری کنند و پیوندها را مستحکم سازند.
در نهایت رمز مقاومت ایران در این بحران‌ها، نه در تسلیحات پیشرفته و قدرت نظامی صرف بلکه در اتحاد ملی نهفته است؛ اتحادی که ستون فقرات مهارت مهار به شمار می‌رود و تضمین‌کننده ایستادگی، پیشرفت و عزت ملی است. ما باید این پیوند مقدس را پاس داریم، تقویت و به نسل‌های آینده منتقل کنیم.