آگاه: سلاح دشمن، دیگر نه «گلوله» که «روایت» است و هدفش، نه «اشغال خاک» که «تسخیر ذهن» است. در این جنگ شناختی بی‌امان، غول رسانه‌ای دشمن، ارتشی نامرئی و چابک ساخته که بدون شلیک حتی یک گلوله، به دنبال فتح سنگر به سنگر باورهای ماست. در برابر چنین آرایشی، نیازمند یک «آرایش جنگی رسانه‌ای» متقابل، هوشمند و تهاجمی هستیم.

هژمونی روایت: از کنترل سرزمین تا کنترل ذهن 
قدرت رسانه‌های دشمن، نه در انتقال «خبر» که در «مهندسی چارچوب فهم» آن خبر است. آنها با برجسته‌سازی گزینشی، تولید روایت‌های جهت‌دار و کنترل دستور کار ذهنی جامعه، به دنبال ایجاد یک «هژمونی روایی» هستند؛ یعنی وضعیتی که در آن، جامعه، جهان را نه آنطور که هست، بلکه آنطور که دشمن می‌خواهد، ببیند و تحلیل کند. در این نبرد، بزرگ‌ترین سرمایه ما یعنی «هویت اسلامی»، «معارف شیعی» و «ارزش انقلابی» سیبل اصلی است. دشمن تلاش می‌کند با تحریف تاریخ و ایجاد شبهه، این سرمایه‌های معنایی را تضعیف کرده و جامعه را از درون، خلع سلاح هویتی کند.

کمینگاه دیجیتال: میدان نبرد نامتقارن
فضای مجازی، به یک «کمینگاه دیجیتال» تبدیل شده است؛ میدانی که در آن، خبر جعلی با ظاهر مستند، شایعه به صورت موجی و عملیات روانی با نقاب «صدای مردم» منتشر می‌شود. ویژگی اصلی این کمینگاه، نامرئی بودن منبع حمله است. این پدیده، تشخیص «خبر» از «عملیات» را دشوارتر از همیشه کرده و هر کاربر بی‌خبر را ناخواسته به سرباز پیاده‌نظام ارتش دشمن برای تکثیر پیام تبدیل می‌کند.

نتیجه راهبردی:
از پدافند به آفند؛ دکترین نبرد در کمینگاه
مقابله با این ارتش رسانه‌ای، تنها با ابزارهای سنتی و رویکرد پدافندی (تکذیب و پاسخگویی) ممکن نیست. ما نیازمند یک دکترین تهاجمی هستیم. این دکترین باید بر سه اصل استوار باشد:
۱. کنشگری پیش‌دستانه:
ما نباید منتظر حمله دشمن بمانیم. باید با تولید روایت‌های قدرتمند و مستمر از دستاوردها، تاریخ و مبانی فکری خود، «دستور کار ذهنی» جامعه را خودمان تعیین کنیم.
۲. روایت‌سازی به جای خبررسانی:
ما نباید فقط «خبر» بدهیم؛ باید «معنا» بسازیم. هر خبر باید در یک چارچوب روایی بزرگ‌تر قرار گیرد که به مخاطب در فهم و تحلیل آن کمک کند.
۳. تکیه بر ارتش مردمی:
بزرگ‌ترین سرمایه ما، مردم مومن و انقلابی هستند. باید با توانمندسازی و شبکه‌سازی فعالان مردمی در فضای مجازی، «ارتش سایبری خودی» را برای مقابله با امواج دشمن سازماندهی کرد. از این رو، جنگ امروز، جنگ بر سر «حقیقت» نیست؛ جنگ بر سر «باور مردم» است. در این جنگ، پیروز کسی است که راوی اول و راوی برتر روایت‌ها باشد.