آگاه: بعد از شهادت رجایی تا زمان ریاست‌جمهوری شهید رئیسی (البته به غیر از مقطعی در دوران ریاست‌جمهوری دوره نهم) نبود این روحیه در بدنه مسئولان دولتی، عیان بود؛ اما با شروع دولت سیزدهم، روحیه مردمی کارگزاران، انگاری دوباره احیا شد. رئیسی در دل آنهایی نشست که به امید کم‌کردن فاصله‌ها، به او رای داده بودند. ارتباط گسترده و بی‌پیرایه او با مردم کف جامعه، از رئیسی مسئولی ساخت که سال‌ها مردم منتظرش بودند. مسئولی که از جنس خودشان باشد، درد نداری کشیده باشد و غمخوار جامعه‌ای باشد که از همه‌چیزشان و مهم‌تر، جان عزیزانشان  را برای این انقلاب گذشته بودند.
در فضایی که تبلیغات رسانه‌ای او را پوپولیست می‌نامید، او همچنان ارتباط با مردم را بر آبرو ترجیح می‌داد و چه بسیار ناسزاها را بر خود خرید؛ به بیان رهبر انقلاب اسلامی: «یکی از مهم‌ترین خصوصیات آقای رئیسی مردمی‌بودن بود... ایشان به مردم اعتنا می‌کرد، برای مردم احترام قائل بود، در بین مردم حضور پیدا می‌کرد، لمس می‌کرد حقایق را با حضور در میان مردم، حرف‌های آنها را می‌شنید و نیازهای آنها را محور برنامه‌ریزی‌های خودش قرار می‌داد؛ ایشان این‌جوری بود.» (هفدهم تیر۱۴۰۳)
رئیسی این‌گونه بود که برنمی‌تافت حق ناحق شده را چه زمانی که رییس‌جمهوری بود و چه زمانی که قاضی‌القضات بود. 
این تعریف اگر بی‌سابقه نباشد، قطعا کم‌سابقه است: «از توفیقات شما [دولت سیزدهم]، [یعنی] آنچه از نظر من واقعا توفیقاتی است که برای شما پیش آمده؛ غیر از این گزارش کارهای عملی و عملیاتی‌... به نظر من مهم‌ترینش، زنده‌کردن امید و اعتماد در مردم است؛ این بزرگ‌ترین توفیق شما است. مجموع عملکرد دولت- چه شخص رییس‌جمهور محترم، چه مسئولین در بخش‌های مختلف- به مردم این احساس را داد که دولت وسط میدان است، مشغول کار است، دارد تلاش می‌کند و برای آنها خدمت می‌کند، می‌خواهد خدمت‌رسانی بکند؛ این [کار]، امید مردم را و اعتماد مردم را تا حدود زیادی احیا کرد.» (هشتم شهریور ۱۴۰۱)
حالا بیش از هر چیز رئیسی یک مدل حکمرانی براساس مردمی‌بودن است. جایی مردم حرف اول و آخر را بزنند و هر فعالیت و حرکتی در دولت و مجموعه‌های دولتی انجام شود، برای خدمت به مردم و بهبود وضعیت زندگی و معیشتی آنان باشد، حتی اگر مسلما به مذاق عده‌ای کاسب و منفعت‌طلب خوش نیاید و از هر ابزاری برای کوبیدن و برهم‌زدن آن استفاده کنند.
یکی از وظایف مهم ما در رسانه مطالبه‌گری است؛ مطالبه حکمرانی و تصمیم‌های صحیح، مطالبه بهبود زندگی و معیشت مردم، مطالبه آینده‌نگری و تحویل مناسب محیط‌زیست به نسل بعدی برای زندگی، مطالبه مانند رئیسی‌بودن در شنیدن حرف مردم، در دغدغه‌شان را داشتن و در هزار سوال و مسئله. ایران ما پر است از مثال و مدل که هر کدام در تاریخی درخشیدند و اجر درخشیدن را با شهادت گرفتند. راه دوری نمی‌خواهد برویم. این مدل‌ها و مثال‌ها در دسترس ما هستند.
‎