آگاه: راهی دشوارتر اما عمیق‌تر، یعنی ساختن امنیت، نه خریدنش. حادثه اخیر این حقیقت را به رخ کشید. موشک‌ها از آسمان باریدند، تاسیسات هدف قرار گرفتند اما کشور ایستاد. سامانه‌ها به‌سرعت بازیابی شدند، پدافند فعال شد و پاسخ درخوری به متجاوز داده شد. نه با سامانه‌های اجاره‌ای، نه با کمک خارجی، بلکه با آنچه خود ساخته بودیم؛ با آنچه از دل نیاز، تحریم، تجربه و خودباوری رشد کرده بود.
ما امنیت را از بیرون وارد نکردیم؛ از درون برساختیم. از لحظه‌هایی که باور کردیم هیچ‌کس جز خودمان، پاسدار ما نخواهد بود. از زمانی که فهمیدیم باید به‌جای واردات سپر، اراده مقاومت را در جان نسل جدید تزریق کنیم. این امنیت تنها در سامانه‌های دفاعی جلوه نمی‌کند. در آرامش روانی جامعه، در پایداری زیرساخت‌ها، در ایستادگی مسئولان و در روایت همدلانه رسانه‌ها نیز نمود دارد. وقتی دشمن حمله می‌کند و مردم به‌جای وحشت، با درک، صبر و انسجام واکنش نشان می‌دهند، این یعنی امنیت. امنیتی که نه بر پایه دلار، بلکه بر ستون آگاهی و ایمان بنا شده است. اکنون که آمریکا و اسرائیل کوشیدند با یک حمله ناگهانی ما را غافلگیر کنند، اولین چیزی که شکست خورد، همین تحلیل سطحی امنیت خریدارانه بود. دشمن فکر می‌کرد با خاموش‌کردن چند تاسیسات، ایران را به زانو درمی‌آورد اما ایران پیش از آنکه به رادار و موشک مجهز باشد، به «مردمِ امن» مجهز بود. مردمی که امنیت را مطالبه نکردند، بلکه در ساخت آن شریک بودند.
کشورهایی هستند که ده‌ها میلیارد دلار برای بقا هزینه می‌کنند، اما هنوز نمی‌دانند اگر دشمن اراده کند، هیچ خریدی امنیت نخواهد آورد. کافی است سامانه وارداتی کار نکند، اپراتور خارجی پاسخ ندهد یا اراده ملت تضعیف شده باشد. اما در ایران حتی اگر سامانه‌ای هدف قرار گیرد، اراده‌ای دیگر سامانه‌ای دیگر را به‌کار می‌اندازد. این امنیتی که ما ساخته‌ایم، میراثی برای آینده است. نه فقط ابزار بلکه فرهنگ است. فرهنگ اتکا به خود، باور به توان ملی و اعتماد به عمق استراتژیک جمهوری اسلامی در منطقه.
شاید دشمن تصور می‌کرد این حمله، ضربه‌ای بر حیثیت امنیتی ایران خواهد بود اما چیزی که اثبات شد، برعکس بود. هر آنچه ما داریم، نه در ویترین نمایشگاه‌های نظامی غرب بلکه در اتاق‌های طراحی جوانان ایرانی و در میدان‌های آزمون ساخته شده است. امنیت ما، امنیت تماشاگر نیست؛ امنیت طراح است. درسی که امروز برای منطقه و فراتر از آن باید آموخته شود، این است که هیچ سامانه‌ای، هیچ پایگاه نظامی خارجی و هیچ پیمان دفاعی، جایگزین مردمی که امنیت را می‌فهمند و از آن پاسداری می‌کنند، نمی‌شود. این جوهره «مهارت جنگ ایرانی» است. اینکه برای روز خطر آماده باشی؛ و خودت خودت را آماده کرده‌باشی. چون امنیت را نخریده‌ای بلکه بندبندش را با آجرهای غیرت و دانش و تجربه ساخته‌ای.
ما ایرانی‌ها امنیت را نمی‌خریم. ما خودمان امنیت‌مان را می‌سازیم!