آگاه: وبگاه سای‌تک‌دیلی در گزارشی آورده است: پژوهش جدیدی که با بهره‌گیری از فناوری پیشرفته ام‌آرآی و هوش مصنوعی انجام شده، نشان می‌دهد افرادی که توده عضلانی بیشتر و چربی احشایی کمتری دارند، مغزهایی با سن زیستی جوان‌تر دارند. چربی احشایی، چربی عمقی و پنهانی است که در ناحیه شکم و اطراف اندام‌های حیاتی مانند قلب و کبد جمع می‌شود. این یافته‌ها راهکارهای تازه‌ای برای حفظ سلامت مغز از راه تقویت عضلات و کاهش چربی‌های عمقی ارائه می‌دهد.
ارتباط مستقیم بدن و مغز
پژوهشگران دانشگاه واشینگتن با بررسی ۱۱۶۴ فرد سالم دریافتند افرادی که حجم عضلانی بیشتر و نسبت پایین‌تری از چربی احشایی به عضله دارند، مغزهایی با سن زیستی جوان‌تر دارند. سن مغز بر پایه اسکن ام‌آرآی ساختاری برآورد می‌شود.
چربی احشایی؛ تهدید اصلی
دکتر سیروس راجی، سرپرست این مطالعه توضیح می‌دهد: شرکت‌کنندگانی که دارای عضلات بیشتری بودند، مغز جوان‌تری نیز داشتند، اما آنهایی که عضلات‌شان از چربی احشایی بدن‌شان کمتر بود، دارای مغزهای پیرتری بودند. نکته جالب این بود که چربی زیرپوستی ارتباط معناداری با پیری مغز نداشت. چه می‌توان کرد؟
پژوهشگران اقدامات زیر را به‌عنوان راهکارهای عملی پیشنهاد می‌کنند:
تقویت توده عضلانی با ورزش منظم؛ کاهش چربی احشایی با پیروی از رژیم غذایی سالم و پایش ترکیب بدن با ام‌آرآی کل بدن.
کاربرد در درمان‌های آینده
این یافته‌ها می‌توانند در طراحی و بهبود داروهای کاهش وزن مؤثر باشند؛ به‌عنوان مثال، داروهای گروه جی‌ال‌پی وان/ GLP-۱ (مانند اوزمپیک) در کاهش چربی قدرتمند هستند، اما ممکن است به کاهش حجم عضلات نیز بینجامند. یافته‌های این پژوهش بر لزوم طراحی داروها و درمان‌هایی تاکید می‌کنند که ضمن هدف قرار دادن چربی احشایی، از تحلیل رفتن بافت عضلانی نیز جلوگیری کنند.
نتیجه‌گیری
این پژوهش نشان می‌دهد که سلامت بدن و مغز ,پیوندی ناگسستنی دارند. به گفته پژوهشگران، حفظ عضلات و کاهش چربی‌های عمقی شکمی نه تنها سلامت فیزیکی را بهبود می‌بخشد، بلکه سلامت مغز و پیشگیری از بیماری‌هایی مانند آلزایمر را نیز تضمین می‌کند. این پژوهش در یکصدویازدهمین نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (RSNA) ارائه خواهد شد.
نظر شما