آگاه: صداوسیما، به‌عنوان رسانه رسمی جمهوری اسلامی ایران، نه‌تنها ابزار اصلی اطلاع‌رسانی کشور است، بلکه نمادی از اقتدار ملی به شمار می‌رود. هدف قرار گرفتن آن در زمان پخش زنده، اقدامی جسورانه و تحریک‌آمیز است که
به نظر می‌رسد با هدف ایجاد وحشت عمومی طراحی شده باشد. اما این جنگ روانی برای نمایش تصاویر زنده از انفجار یا اختلال در پخش، از اهداف اصلی رژیم صهیونیستی است که در آن بتواند رسانه اصلی کشور را در زمان بحران، از آگاهی‌رسانی بازدارد.
از منظر حقوقی، حمله به یک رسانه غیرنظامی مانند صداوسیما نقض آشکار قوانین بین‌المللی است. بر اساس پروتکل الحاقی اول کنوانسیون‌های ژنو (۱۹۷۷)، رسانه‌ها و کارکنان آنها به‌عنوان غیرنظامیان تحت حفاظت قرار دارند، مگر اینکه مستقیما در عملیات نظامی مشارکت داشته باشند.  قطعنامه ۲۲۲۲ شورای امنیت سازمان ملل (۲۰۱۵) صراحتا حملات به روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها را محکوم کرده و خواستار حفاظت از آنها در مخاصمات مسلحانه است. این حمله می‌تواند به‌عنوان جنایت جنگی در دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) بررسی شود. سازمان‌های مدافع آزادی بیان، در صورتی که واقعا با شعار خود همسو باشند، نسبت به چنین اقدامی نباید بدون واکنش باشند. اقدامی که باید بر اساس تمامی قوانین، محکوم شود و در نهادهای بین‌المللی نیز مورد پیگیری قرار گیرد.
این اولین بار نیست که رسانه‌ها توسط رژیم صهیونیستی هدف قرار می‌گیرند. خبرنگارانی که در جریان پوشش رسانه‌ای جنگ اسرائیل توسط این رژیم هدف قرار گرفتند و به شهادت رسیدند، نشان‌دهنده دشمنی آن با آزادی بیان و اطلاع‌رسانی است. چرا که جنایات این رژیم را به مردم نمایش خواهند داد.
اما این رژیم نه اهمیتی برای چهره خود قائل است و نه برای افکار عمومی. تنها هدف او دستیابی به هر نوع نتیجه فارغ از اخلاقی یا غیراخلاقی‌بودن آن است. نتیجه‌ای که با این اقدام بر خلاف خواست اسرائیل، منجر به یکپارچگی مردم در مقابل این اقدام و تهاجم شده است. در بازتاب اولیه این اقدام کاربران در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های کثیری در محکومیت آن و حمایت از سازمان صدا و سیما و خبرنگاران نشان دادند. ادعای حمایت از آزادی اطلاعات با رفتار وحشیانه امروز رژیم صهیونیستی نه تنها تطابق ندارد، که نشان‌دهنده مخالفت او با آگاهی است. در نهایت باید همچنان به بازتاب‌های رسانه‌ای این اقدام توجه داشت. نمایش نتیجه این اقدام در رسانه‌ها و به طور خاص در رسانه ملی را باید به نحوی دید که به مردم انگیزه منتقل شود و هراس در دل کسی ایجاد نشود. همان‌گونه که قواعد رسانه در بحران اقتضا می‌کند، کنترل خروجی‌های خبری و تصویری باید در اولویت باشد. نمایش اقتدار و حفظ فضای آرام در رسانه باید موردنظر باشد و بر همین اساس انتظار می‌رود بررسی بازخوردهای حاصل شده از انواع اخبار مخابره شده و واکنش مردم مدنظر باشد و بر این اساس به مخابره خبر پرداخت و نتایج آن را درنظر داشت.